ViezeRik en 4 huisvrienden

Schoonmaken is een vak apart

ViezeRik is één van die verhalen waarvan je niet gelooft dat het echt waar is.
Ik heb altijd gedacht dat het “bakerpraatjes” waren, dat er gasten bestaan die zonder enige schroom je hele appartement uitwonen, vervolgens de deur dichttrekken en de boel de boel laten.

Natuurlijk lees je er wel over op internet en op de sociale media, maar gelukkig is dat tot nu toe altijd bij anderen. En dan weet je niet of het ECHT waar is. Tot nu toe dan in elk geval. Inmiddels zijn we ook op dat gebied (helaas) griezelende ervaringsdeskundigen. Wij hadden deze winter namelijk een paar maanden ViezeRik te gast.

Wachten en werken

Dat zit zo. Terwijl we wachten op de vergunningen voor de bouw van ons huis, loopt de bankrekening gestaag leeg. En bovendien gaat het “op je handen zitten en uitslapen” op een gegeven moment toch behoorlijk vervelen. DOEN staat redelijk bovenaan ons lijstje. De Hollands-Calvinistische africhting die we beiden hebben genoten, verloochent zich niet. Zelfs niet na ruim 13 jaar relaxed Portugal. Onze ervaringen hier de afgelopen jaren liggen in het ontvangen van gasten en het runnen van een B&B, dus …

… in de loop van de tijd hebben we wat leuke appartementen bijeengesprokkeld waarvoor we ofwel de administratie mogen doen, ofwel de schoonmaak mogen  regelen en gasten mogen ontvangen. Zo blijven we lekker actief op ons eigen vakgebied. 

In één van deze appartementen resideert de afgelopen periode … we zullen hem Rik noemen. ViezeRik, zoals we hem inmiddels hebben gedoopt. Rik houdt niet van de koude Nederlandse winters en komt daarom graag een langere periode naar de Algarve. Dat snappen we ook nog. Maar wat hij uitvreet in, en met het gehuurde appartement, daar is geen excuus voor!

De ViezeRik

Rik is een wat apart type; slecht in de communicatie en erg op zichzelf. Dat weten we van tevoren. Daar is op zich helemaal niets mis mee. Wat we inmiddels hebben ervaren, is dat communicatie niet het enige waar deze smeerpoets weinig kaas van heeft gegeten. Er zijn nog een paar dingetjes die toch handig waren geweest om te weten voor zijn aankomst.

Een goed huisvader

Wij verwachten dat onze gasten voor de appartementen zorgen als een “goed huisvader”, zoals dat zo mooi heet. Maar kennelijk is deze vuilak niet bekend met dat begrip. We hadden hem dus, achteraf bezien, persoonlijk moeten voorstellen aan ons brede assortiment “huisvrienden”. Want als je lastig communiceert…stap je daar kennelijk zelf niet op af.

Onze huisvrienden

Vriend 1: het Microvezeldoekje

Wij grossieren in huisvrienden. Onze wonderkinderen zijn de microvezeldoekjes. Ze zijn zowel nat als droog onze lievelingen. Met één veeg over tafel, plint, bovenkant van de deur of stopcontact, verwijderen ze al het stof. Het zijn echt heerlijke hulpjes in huis. Lekker nat en vervolgens uitgeknepen doen ze het aanrecht glimmen. Voor elke gast laten we er een paar liggen. Schone natuurlijk wel te verstaan. Want iedereen leeft graag in een frisse omgeving…. Toch?

Vriend 2: de Stofzuiger

Ook heeft elk appartement een vriendje stofzuiger. Je weet wel, zo´n lawaaiig apparaat met een snoer (of oplaadstation), opvangbak en vaak een paar wielen om hem het huis door te sleuren. Eenmaal uit de kast, glijdt hij brullend achter je aan, op zoek naar pluizen, haren, kruimels en, in de Portugese winter: prut en klei van de schoenen. Een topper is het.

Vriend 3 en 4: Mop en Emmer

Naast stofzuiger woont in de kast het echtpaar Mop en Emmer. Zij hebben een kind: vloerenreiniger. Die drie gecombineerd volgen eigenlijk naadloos het spoor van stofzuiger als die, helemaal uitgebruld en verzadigd, weer de kast in duikt. Als al het losse spul van de vloer is geslurpt door stofzuiger, maakt dit drietal het huis helemaal fris geurend af.

Onze morsige gast heeft deze vrienden en vriendinnen van de frisse mens misschien wel gezien, maar hij heeft helaas zéker niet kennisgemaakt.

Lekker doesje !

Wat Rik wel fijn vindt, is douchen. Dat hebben we duidelijk kunnen constateren, omdat kleur van de mooie grijze tegel in de douchebak is veranderd in een soort wolkig bruin-oranje. Die kleur matcht overigens perfect met de strepen in de wc-pot en op de wc-bril van het naastgelegen toilet. Op die laatste plaats met heel passend bijbehorende geur.

Bikken en schrobben

Als je dan denkt: “wat een gemeut over een douchebakje; douche aan en spoelen maar”, dan zeggen wij: vergeet het! Nee, “aangekoekt” dekt niet eens de lading van het plakkaat vuil op de tegels. Het schoonbikken van de douchebak duurt minstens een half uur en dan moeten de wanden ook nog. Natuurlijk is het wel gelukt, maar wat hebben we die asociale goorling vervloekt!

Bevlekte ontvangenis

Dan nog zoiets wat we allemaal doen: slapen. Ook onze kledder heeft natuurlijk een bed beslapen. De lakens zien er echter niet uit, of ze in de winterperiode dat hij er was, ooit zijn verschoond. Het hoeslaken zit vol ongeïdentificeerde stinkende kringen (nee, nee, we wíllen het NIET weten!) en het plakt dusdanig aan de molton dat we het met geweld en krakend plakkerig bijgeluid moeten lostrekken. Die zijn erg aan elkaar gehecht geraakt, zal ik maar zeggen.

Inmiddels hebben de lakens, kussenslopen en het dekbedovertrek één maal in de 60 graden was gezeten… en ze mogen nog een keer in de herkansing. Poging 1 is niet helemaal succesvol verlopen. Het dekbed gooien we er ook maar bij, want ook dat heeft verdachte gele plekken. Ook dat mag gelukkig van de geel-blauwe producent op 60 graden.

3 uur Puinruimen

Deze laatste observaties doen we pas, wanneer we echt gaan schoonmaken. Voorafgaand aan dat proces, zijn we drie uur bezig om de troep op te ruimen, de meubels weer op hun plek te zetten, alle oude verpakkingen uit de koelkast weg te mikken, het vuil (drie zakken vol!!) dat smeerkees heeft achtergelaten te verzamelen in kasten en laden en naar de bakken te brengen.

En het is nogal wat. Van tandwielen en fietskettingen tot een complete verzameling dozen van Apple en een ongelofelijk gore vuilniszak. Het is echt ranzig!

ViezeRik het huis uit soppen!

Mijn persoonlijk lastigste klus is het schoonboenen van inductiekookplaat. Die ziet er namelijk uit alsof hij jaren geen een sopje heeft gezien en zeker enige maanden niet. Ik wil niet weten wat er allemaal aangekoekt zit. De afwas staat er overigens ook nog. We vertrouwen nergens meer op en halen alle laden leeg. Al het servies en bestek gaat in de afwasmachine. We soppen deze morsige figuur letterlijk het huis uit.

Na 8 werkuren en 4 machines was op 60 graden (voor 1 persoon wel te verstaan), is het appartement weer fris, fruitig en klaar voor nieuwe en hopelijk nettere gasten.

Wij zijn een ervaring rijker en een illusie armer. Ze bestaan echt, de appartement-uitwoners.

ViezeRik heeft de intentie geuit dat hij komende koude periode  weer lekker lang in de Algarve wil resideren. Hij komt er de komende winter bij ons absoluut niet meer in. Wij hebben ons lesje geleerd. Het zijn geen opgeblazen verhalen; ze bestaan écht. Gasten zonder enig respect voor jouw spullen. We hebben nu al medelijden met de accommodatie die er volgend jaar “instinkt”!