Elektriciteit in de Algarve – 6,9KvA

Een Portugees zegt nooit: “NEE”!

We gaan hekken zetten!

Je gelooft het niet, maar het is zover. Ze gaan beginnen met de omheining van de plot waar op een dag AlgarveLodge staat! Hebben we de vergunningen om te gaan bouwen: nou nee, dat nog niet. We mogen dus nog met geen vinger aan de ruïne komen want als daar één steen aan wordt verplaatst voordat alle ambtenaren over de projecten heen hebben gesproeid, dan lopen we weer vertraging op. Wat wel mag, en wat we in het contract met de aannemer hebben opgenomen, is de omheining van het land. Je mag je land altijd voorzien van een hek. Dat is wat op dit moment gebeurt. Er gaat natuurlijk nog wel iets aan vooraf.

Elektriciteit in de Algarve

Volgens de Portugese wet, heeft elke burger het recht op elektriciteit. Dat klinkt prachtig. Zoals zo vaak, is de praktijk soms iets weerbarstiger. Om elektriciteit in de Algarve aan te vragen, heb je namelijk een CPE-nummer nodig. Dat is een uniek nummer dat hangt aan elke hoofdschakelaar. Dat betekent dat je dus een “hoofdschakelaar” moet hebben. Onze ruïne stamt van nèt voor het jaar kruik. Duidelijk de periode voor de hoofdschakelaars. Wij moeten dus een nieuwe CPE aanvragen. Vanzelfsprekend kan dat …. Met de bouwvergunning in de hand. En daar wachten we nog even op. Je weet wel: die geurspoor afzettende ambtenaren.

Het hek

De aannemer heeft in zijn contract duidelijk gesteld dat wij verantwoordelijk zijn voor de aansluiting van de elektriciteit in de Algarve. Om het hek te gaan zetten, heeft hij elektra nodig. De mannen die dit zware werk gaan doen, Connor en Vitor, graven alle gaten met de hand. En dat zijn er nogal wat! Als ze voor al die gaten het cement, waar de palen in worden gezet, ook nog met de hand moeten scheppen, wordt het leven bijna onmogelijk. Er moet dus echt “prik” komen.

Netbeheerder en Elektriciteit in de Algarve: gescheiden leveranciers

Net als in Nederland, zijn netbeheerder en elektra leverancier hier gescheiden belangrijkheden. Voor je een contract kunt afsluiten, moet je eerst een aansluiting hebben. Dus we gaan eerst naar de netbeheerder. Die heet E-Redes. Achter in Faro, naast het crematorium vinden we een grote parkeerplaats met twee auto´s en daadwerkelijk het kantoor. Hier wordt door veel mensen hard gewerkt. Dat straalt alles uit…not.

Twee dames achter plastic

Elektriciteit in de Algarve begint dus bij E-Redes. Door een knorrige portier worden we doorverwezen naar de receptie. Die zit verstopt in klein kamertje in een donkere gang. Twee strenge dames schuilend achter een stuk Covid-plastic, staan ons te woord. Dat plastic staat er duidelijk al om de afstand tussen ons en de potentiële elektriciteit te vergroten. Aansluiting van elektriciteit in de Algarve. Ja, dat willen we allemaal wel!

We leggen ons verzoek uit. Bouwplot, ruïne, bouwvergunning bijna rond, hek zetten en cement maken …. We krijgen van een dame met een doctoraal in onverstaanbaar ratelen (we zijn maar domme buitenlanders natuurlijk) vier maal de uitleg wat we moeten doen. De vierde keer denk ik dat ik het heb begrepen.

We hebben álle noodzakelijke papieren om elektriciteit in de Algarve aan te vragen eigenlijk wel in huis, behalve … net die ène een verklaring van de gemeente. Dat is een verklaring, dat ergens in de nabije toekomst een vergunning om te gaan bouwen gaat worden afgegeven. Het is echt een “long shot”, dat we die gaan krijgen. Niet de vergunning, die komt er wel. Dat is een kwestie van tijd. Maar de verklaring. De gemeente is niet zo toeschietelijk. We laten dit traject even voor wat het is. Dit belooft geen “appeltje – eitje te worden”. En we hebben NU elektriciteit in de Algarve nodig.

De buren

De “opzichter” van de bouwer bij het zetten van het hekwerk heet Sandro. Dit is klein, druk regelaartje; type “zéér handige Harry”. Hij doet ons de suggestie aan de hand om eens te vragen of we niet een beetje elektra bij de buren kunnen aftappen om elk half uur vijf minuten de boor met een mixer erop te laten draaien voor het cement. Als we ze daar nou een beetje extra voor belonen, is dat de goedkoopste oplossing.

We wenden ons tot Natalia en Alberto, onze buren aan de oostkant. Van hen horen we tot onze verbazing dat ze zelf geen elektra hebben, maar dat ze een soort van illegaal (want van E-Redes mag dat helemaal niet) aftappen van een nicht die ernaast woont. Diezelfde nicht kan misschien wel helpen. We krijgen het telefoonnummer. Ik neem contact op. Ze wil wel, maar het lijkt en blijkt moeilijk.

Ze hebben maar een kleine aansluiting van 6,9 KvA en daar zitten drie huizen op (foei, foei!). Misschien kunnen ze wel helpen…misschien ook niet. Dit is echt Portugees. Ze willen niet, of kunnen niet, maar daadwerkelijk nee zeggen, dát is een brug te ver. Inmiddels spreken we een beetje Portugese cultuur, dus dat wordt hem niet.

Buurman Rui

Onze zuiderbuur is een zakenman uit Lissabon die als investeringsobject ook een huis heeft in de Algarve. Omdat we gebruik maken van dezelfde toegangsweg, hebben we eerder contact met hem opgenomen. Hij verhuurt het huis namelijk ook als vakantiehuis en het is wel zo netjes als hij op de hoogte is van de aankomende bouw. Dat kan wat overlast gaan veroorzaken namelijk.

We vragen hem naar de elektrische mogelijkheden en via WhatsApp geeft hij aan dat het geen probleem is. Hij is een weekend in de Algarve, dus we spreken af even langs te gaan om e.e.a. netjes te regelen.

Als we echter aankomen, is “mevrouw Rui” erbij en die heeft overduidelijk een hele grote streep door onze elektra- rekening getrokken. Het excuus is ook hier opeens dat ze heel weinig KvA hebben en de strijkbout en de kookplaat kunnen al niet samen aan, etc. etc. Dus na de toezegging kwam de afzegging. Wel heel omfloerst en met veel excuses. Elektriciteit in de Algarve op onze plot gaat niet bij Rui vandaan komen.

De generator

Toen was het dus zaterdag. Op maandag hebben de mannen elektra nodig. Dus we gaan in de actie-stand. Voor elektriciteit in de Algarve hebben we een generator nodig. Waar halen we een generator vandaan. De aannemer heeft er wel een, maar geeft aan dat dat een dure kwestie gaat worden voor ons. Duur, daar hebben deze kniert en halve Schot geen zin in. Er moet een oplossing komen die meteen voor de langere termijn is en waarbij we niet afhankelijk zijn van anderen.

We besluiten zelf een generator te kopen. Zóveel capaciteit hebben we niet nodig en hoe duur kan het zijn. Bovendien kan die later ook nog wel eens van pas komen.
Eerst gaan we kijken bij de gewone “Gamma´s” in de Algarve, maar daar zijn we onder de € 500 niet klaar. Das te duur voor kniert en spaarzaam.

Marktplaats.pt

De volgende oplossing heet OLX.pt.  Deze website is te vergelijken met de Nederlandse marktplaats. We vinden er verschillende generatoren voor een redelijke prijs. De vraag is echter of ze het -tweedehands- ook doen. Twee exemplaren springen eruit. De ene lijkt helemaal nieuw en de andere is, naar zeggen, slechts 1 uur gebruikt. We schrijven ze beiden aan en van de hele nieuwe krijgen we snel reactie. De generator is beschikbaar en zit nog nieuw in de doos. Factuur?? Hahaha! Maar ja…we hebben er NU een nodig.

Lagos

Inmiddels is het maandag tussen de middag, dus we zijn alweer te laat voor de mannen op het land. We besluiten het maar te doen. Het adres is een beetje vaag. We verzamelen goede moed en springen in de auto, 100 km rijden naar Lagos. Daar aangekomen is het nog even zoeken. In een keurig woonwijkje blijkt netjes verstopt aan het einde een grote loods te zijn, waar, als ik nog eens naar het opgegeven telefoonnummer bel, een zwaaiende man uit komt sprinten. We zijn aan het goede adres.

De generator zit inderdaad nieuw in de doos. De verkoper haalt hem eruit, legt uit (aan Kathleen want ik ben echt een technisch onbenul) hoe hij werkt, accu, hier de benzine, denk om olie, maak filters schoon, startknop en startkabel en verlies de sleutel niet. Dan vult hij hem nog even netjes met olie voor ons. Enfin, na drie kwartier staat het apparaat in de auto en wij tuffen terug. Het is een beetje een vagerig gedoe, maar de mannen zijn keurig en wij hebben een generator!

Blije hekkenzetters!

Op dinsdag om 08:30 hebben we 15 liter Euro 95 in containers getankt en leveren we het apparaat af op de bouw. Sandro is toevallig aanwezig en keurt het geval. Vitor kijkt er meteen verlekkerd naar ….mag ik?? Gá je gang, roepen wij. Schroef schroef, hebben jullie een trechtertje? NEE?? Nou, een lege waterfles dan maar. Die gaat doormidden en klots, klots, de tank wordt gevuld. Een ruk aan de startkabel en pruttelpruttel. Het apparaat loopt.

Het had een paar elektrische voeten in de aarde. Maar ons hek vordert. Het staat er keurig bij en we zijn er hartstikke blij mee. Hoe het verder gaat lopen met onze elektriciteit in de Algarve op de plot, dat zien we wel. Voor nu is het probleem opgelost.

Het wachten is, op goedkeuring van de projecten door de gemeente. We hopen dat die half september gaat komen. Zodra de goedkeuring er is, gaat binnen twee weken de bouw van onze Algarve Lodge beginnen. Dat is toegezegd, vastgelegd en daar accepteren we geen NEE.