Eindelijk verhuisd!

NAAR CASA CROFT IN BOA VISTA

December 2022 en januari 2023 zijn drukke en vooral onzekere maanden voor ons. Cas al Cubo is nog steeds niet verkocht en elke week komt onze koper met nieuwe voorspellingen. We bereiden ons voor op een overdracht die eind januari gaat plaatsvinden. Het vervelende daarvan is, dat we aan de ene kant van alles al “kwijt” zijn omdat het in dozen zit. Maar aan de andere kant blijven nog allerlei zaken slingeren in huis. Een paar borden; soepkommen, bestek, wat glazen maar ook grote zaken als koelkasten en vriezers, bureaus en de hele IT-installatie en kleding en overal dozen. Gesloten, open…  Het is een troep. Op de één of andere manier blijft toch altijd een hoop liggen tot het laatste moment.

Opeens haast

In de eerste week van december worden we opgeschrikt door een telefoontje van onze koper. “Volgende week gaat de koop van het huis in Engeland waarschijnlijk toch door; het gaat allemaal wat sneller dan verwacht. We willen er graag in voor kerst ” Stress! Het betekent voor ons dat we opeens moeten gaan bewegen. Ons huurhuis wordt op dat moment verbouwd. Het zou immers tot eind januari duren. In een paar maanden kunnen nog wel wat verbeteringen worden aangebracht. Maar ja…. nu is dat opeens heel erg vervelend! Koper gaat ons half december bellen om definitief uitsluitsel te geven.

Het wordt 15 december en 16 december en 17 … en we horen niets. Moeten we nu iets gaan doen of niet?  We sturen onze koper maar eens aan bericht. Dan blijkt dat de verkoop weer een hick-up heeft opgelopen. Een rapport ontbreekt. Dat is de advocaat daar vergeten. Dus de Engelse verkoop wordt over het nieuwe jaar heen getild.

Schoonmaken van het nieuwe land

Ondertussen hebben we nog wel een ander klusje. Ons nieuwe land moet ook helemaal worden schoongemaakt. Dat betekent dat struiken en bomen die spontaan ontspruiten in de Portugese wilde natuur (onkruid dus) en die de afgelopen decennia geen strobreed in de weg is gelegd, moeten worden verwijderd. Daarvoor huren we grof geschut in. Twee mannen met grote kettingzagen en eentje met een shovel. Gonçalo en Mario zagen de oude Olijfbomen en Johannesbrood bomen weer gezond en David graaft zich een slag in de rondte.

Natuurlijk gaat het ook wel weer “op zijn Portugees” want de shovel en David zouden beginnen op 3 januari. Net na de kerstdagen krijgen we van Gonçalo, die alles coördineert, een bericht dat ..oepsss… David op eigen houtje en zonder dat wij erbij zijn, al twee dagen aan de schoonmaak is geweest met zijn graafmachine. We rijden meteen naar Chão Limpo en inderdaad: onherkenbaar. Helaas is het nog niet helemaal naar onze zin dus we beleggen een vergadering op zaterdag om 17:00pm. Daar komt David om 18:00 uur aanschuiven en we besluiten in het weekend van 22 januari de laatste hand te leggen aan de grote schoonmaak.

In de wachtstand

Inmiddels weten we nog steeds niets definitiefs over een overdrachtsdatum van ons huis. De koper stoeit opeens met de bank over een hypotheek. Die had hij eerst niet nodig. Dat levert vertraging en een hoop papieren geneuzel op. De bank gaat, vanaf de tweede week van januari, zelf notarisje spelen. Ze vragen allerlei documenten van ons en omdat het over verschillende schijven gaat, duurt alles lang. Zo lang we geen datum en plaats hebben bij een notariskantoor, kunnen wij ook onze laatste stappen in de afwikkeling van de verkoop niet zetten. Belangrijker: we kunnen de verhuizing niet plannen.

Ergens moeten knopen worden doorgehakt en als we horen dat we op 25 januari de sleutel krijgen van ons tijdelijke huurhuis, gaan we zelf tot actie over. Verkoop of niet: wij gaan verhuizen. Op de 27^e bestellen we de verhuiswagen. Op 26 januari krijgen we eindelijk het bericht dat de overdracht toch op de 31^e januari plaatsvindt om negen uur ´s morgens.

Verhuizen

Dat verhuizen gaat natuurlijk ook allemaal niet zoals voorzien. Want we hebben een ongelofelijke hoeveelheid spúllen. We breken een B&B op en ondanks het feit dat we een hoop hebben weggegeven en verkocht, blijft er nog genoeg over. Vrijdag de 27^e rijdt de auto twee keer met 20 kuub. In het weekend rijden we zelf nog een paar keer met de tot vrachtwagen omgedoopte Peugeot 5008. Zaterdag bieden Sara en Gonçalo spontaan aan, een keertje voor ons te rijden met een kleine open laadbak-auto. Daar gaan alle planten, de BBQ en de kruiwagen op.

We krijgen gelukkig de hele zondag hulp van onze beste vriend André. Die heeft een week eerder al een keer een kleine Mercedes van voor ons geleend bij een bevriende loodgieter en daarmee zijn al onze tuinmeubelen verhuisd naar het huis waar we gedurende het bouwproces gaan wonen. Op zondag rijdt hij nog drie keer voor ons heen en weer met de laatste kastjes, bureaustoelen; dingen die nog “rondslingeren”.

De laatste loodjes

Maandag rijden de verhuizers nog twee keer en op 30 januari ´s avonds om 19:22 is Cas al Cubo schoon en leeg. In alle deuren hangen de sleutels en we nemen twee volledige bossen mee voor de nieuwe eigenaren. Het is gedaan, wij zijn gesloopt en een nieuw leven begint.

Bouwaanvraag goedgekeurd!!

Op 26^e januari krijgen we ook nog geweldig nieuws: de RAN, het ministerie van landbouw, heeft de bouw van een huis op het land met de ruïne dat we hebben gekocht goedgekeurd. Hoera! Ook daar zijn we een stap verder. Nu kan de architect de architectuur plannen in de juiste vorm gaan gieten en vervolgens de aanvraag opsturen naar gemeente Olhão. Dat moet in februari gaan gebeuren.

We wachten weer met spanning af.